خداوندا

نمي دانم چه رازي است ميان رفتن و ماندن

چه سرٌي است ميان بودن و رفتن و بودن و سكون

نمي دانم . . . نمي دانم . . .  نه مي دانم . . .

فقط مي دانم دانسته هايم اندازه اش بسيار از ندانسته هايم

كوچك تر است و اصلاً به حساب نمي آيد . . .

خدايا افكارم را براي خودت . . .

اذكارم را با نام خودت . . .

نگاهم را به سمت خودت . . .

صدايم را با نواي خودت . . .

و راهم را در راستاي خودت . . .

بساز . . . . .

وقتی از همه چیز و همه ی خود خالی شدی

آنگاه

همه هستی تو را از خود سرشار می کند

خدا ساکن وجود تو می شود

نور می شوی

شور می شوی

خنده می شوی

عشق می شوی

به آب و آیینه و آفتاب می پیوندی

ظـرف ذهـن تـو کـوچـک و حـقیر اسـت

باید دروازه های دل بی مرز خود را باز  کنی

فـقـط دل اسـت کــه گـنـجـایـش خـدا  را  دارد

بــرخــیــز  و  خــود  را  از  هــمــه  چـیـز خـالـی کـن

از خــدا نخواه که تو را ببخشد

زیــرا بــخــشــش کـار اوست

از خدا بخواه تو را کمک کند

تا بتوانی خود را ببخشی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: